Kunnen wij onze erfgenamen zelf kiezen?

Uit het voorgaande blijkt dat wij inderdaad niet altijd onze erfgenamen kunnen kiezen. De echtgenoot, kinderen, klein-, achterkleinkinderen, ouders, groot- of overgrootouders hebben een voorbehouden deel. Zo kunnen ouders hun kinderen niet onterven.

Indien de erflater/erflaatster geen kinderen heeft, en niet gehuwd is, zijn de ouders eveneens voorbehouden erfgenaam.

Toch voorziet de wetgever de mogelijkheid om bepaalde personen te bevoordelen. Laten wij eens terug gaan naar onze vorige categorieën:

De overledene was gehuwd en had kinderen.

Indien de echtgenoten een wettelijke of bedongen gemeenschap hebben, kunnen zij deze in volle eigendom aan elkaar toebedelen.

Dit houdt in dat de langstlevende volledig eigenaar is, en zelfs kan verkopen.
De toebedeling wordt meestal als beding ingelast in het huwelijkscontract.

Daar de huwelijksvoorwaarden tijdens het huwelijk kunnen worden aangepast, kan deze toebedeling later aan het huwregime worden toegevoegd.

Ook van de eigen goederen kunnen zij elkaar meer geven dan het wettelijk voorziene vruchtgebruik, via een akte van schenking of een testament. Hierdoor krijgen zij dan tevens een deel in volle eigendom.

Uiteraard kan het beschikbaar gedeelte van ieders nalatenschap ook gegeven worden aan één van de kinderen of aan een vreemde.

De overledene was gehuwd en had geen kinderen.

Hier voorziet de wet reeds dat de gemeenschap in volle eigendom toekomt aan de langstlevende. Eigen goederen keren terug naar de (schoon)familie.

Indien de erflater/erflaatster wenst dat ook de eigen goederen aan de langstlevende komen dan kan hij/zij dat doen via een schenking of testament, gezien de wet anders slechts het vruchtgebruik voorziet.

Dankzij de schenking of een testament kan men er voor zorgen dat in dit geval de langstlevende ook de eigen goederen in volle eigendom verkrijgt.
Deze schenking kan voorzien zijn in het huwelijkscontract of gemaakt worden tijdens het huwelijk.

Dit kan de erflater/erflaatster ook doen bij testament. Het voordeel hierbij is dat de beide echtgenoten tegelijkertijd kunnen voorzien wie hun erfgenamen zijn, indien zij beiden komen te overlijden. Voorziet de erflater/erflaatster dit niet, dan zal de familie van de langstlevende enige erfgenaam zijn.

Het testament vermeldt dan:
"ingeval mijn echtgenoot voor mij overlijdt, stel ik aan als algemene legatarissen:

voor de helft de wettige erfgenamen van mijn echtgenoot;
voor de helft mijn wettige erfgenamen

Zo schakelt de erflater/erflaatster de beide families terug gelijk.
De erflater/erflaatster kan uiteraard ook één bepaalde persoon of instelling aanduiden.

Indien de ouders nog leven hebben zij terug een voorbehouden deel.

De overledene was niet/meer gehuwd en had kinderen.

De erflater/erflaatster kan de helft van zijn nalatenschap weggeven, wanneer hij/zij één kind heeft.

De erflater/erflaatster kan één/derde van zijn nalatenschap weggeven, wanneer hij/zij twee kinderen heeft.

De erflater/erflaatster kan één/vierde van zijn nalatenschap weggeven, wanneer hij/zij drie of meer kinderen heeft.

Dit beschikbaar gedeelte kan de erflater/erflaatster geven aan eender welke derde (persoon, instelling,organisatie) of als een extra toevoegen aan één van zijn/haar kinderen door dat kind het maximaal deel te geven en het minimum aan de overige kinderen.

De overledene was niet/meer gehuwd en had geen kinderen.

Indien de ouders, groot- en overgrootouders overleden zijn mag de erflater/erflaatster zijn/haar ganse nalatenschap geven aan wie men wil.
Uiteraard zal dit bij testament moeten gebeuren.

De overledene woonde samen

Wanneer wettelijk samenwonenden meer zekerheid wensen dan enkel het vruchtgebruik op de gezinswoning en het huisraad, dan kunnen zij gebruik maken van:

een testament
een samenlevingscontract
een schenking

Laatste aanpassing op Sunday, December 3, 2017 om 12:44u