Leiding geven: communicatie

Communicatie bestaat uit verbale (met woorden) en non-verbale (met onze uitdrukkingen, mimiek) communicatie. Via deze communicatie maken we met elkaar kennis en geven wij boodschappen door. Het zal je misschien verbazen maar mensen communiceren het vaakst zonder woorden. Slechts voor 7% gebruiken wij woorden, de rest is non-verbale communicatie. Uit de non-verbale communicatie haalt een goede leider het meeste informatie. Bij mensen kan er soms een discrepantie zijn tussen wat ze zeggen en wat ze bedoelen of uitstralen. Het gedrag komt niet altijd overeen met wat ze voelen. Ze menen niet altijd wat ze zeggen. De communicatie is verstoord, is niet duidelijk en komt anders over.

eiders moeten dus communicatief zeer vaardig zijn om hun doel te bereiken, hun personeel te motiveren, te inspireren en te stimuleren. Elkaar verstaan en dezelfde taal spreken is van primordiaal belang om een doelstelling te kunnen halen. Een open en eerlijke communicatie kan wonderen verrichten.

Leiders zijn zich bewust van hun lichaamstaal en de non-verbale communicatie van hun medewerkers. Tijdens een gesprek kijken medewerkers die goed met elkaar opschieten, elkaar steeds aan. Ze begrijpen elkaar zonder woorden en steunen elkaar. Tegenstanders gunnen elkaar geen blik waardig tot ze werkelijk in confrontatie met elkaar gaan. Mensen bepalen met hun houding, bewegingen, afstand tussen elkaar, of ze al dan niet elkaar welgezind zijn en elkaar steunen. Leiders moeten van deze signalen gebruik maken of er rekening mee houden.

Hier kunnen wij van paarden heel wat leren omdat paarden nu net niet kunnen spreken en al sinds hun bestaan communiceren via de lichaamstaal. Paarden moeten heel alert zijn om te zien wat er rond hen allemaal gebeurt. Ze moeten daarop gepast reageren, uit zelfbehoud en behoud van de kudde.

Paarden begroeten elkaar door neus aan neus met elkaar kennis te maken. Ze blazen hierbij zachtjes hun adem in elkaars neus. Ze vertellen op deze manier hoe het met ze gaat. Van een paard dat de oren plat legt of slaat met de achterbenen, weet iedereen dat het paard boos is en het andere paard niet als vriend wil hebben. Unique en Icarus besnuffelen en betasten elkaar met hun lippen. Hiermee geven ze aan: "je bent mijn vriend en ik ben graag bij jou". De rang en status van de paarden geven hun plaats in de groep aan. De merrie staat op kop van de kudde. De hengst aan de staart van de kudde. Een leider loopt aan de zijkant, zwakkere paarden blijven in het midden van de kudde. Het veulen graast schouder aan schouder met zijn moeder.

Paarden beschikken over een grote emotionele intelligentie en zullen ons een spiegel voor houden. Zij vertrouwen op hun intuïtie en volgen enkel een leider die duidelijk, empatisch en oprecht communiceert. Zij geven ons onmiddellijk, open en eerlijke feedback over hoe duidelijk je bent en of de innerlijke boodschap waar is, over wat je echt voelt en niet over wat je probeert te laten zien.

Paarden reageren op wat ze zien, horen en op wat je uitstraalt op dat moment en wat zij voelen. Zij houden geen rekening met status, met beleefdheid, prestige. Zij reageren onafhankelijk hiervan.

Zij merken bovendien iedere kleine verandering in onze houding (wakend, afwachtend, gevend, alert, handelend of nemend), beweging (hoe je staat of loopt) en zelfs in onze ademhaling. Hierop gaan ze een bepaald gedrag vertonen. Dit kan gaan over zelf nerveus worden, negeren of wegvluchten. Een kleine aanpassing in ons gedrag kan een enorme weerslag hebben op het feit of het paard je zal vertrouwen en met je wil samenwerken. Dit is bij mensen niet anders maar meestal zien wij dit niet eens.

Laatste aanpassing op Sunday, December 3, 2017 om 11:58u