Sarcoïden
Wat zijn sarcoïden?
Een sarcoïd is een goedaardige huidtumor die veroorzaakt zou worden door een virus. Aangezien een sarcoïd niet
besmettelijk is voor andere paarden zijn niet alle wetenschappers het er over eens dat de veroorzaker een virus is.
Er wordt ook gedacht in de richting van een verstoord afweermechanisme van het paard gezien de tumor zich vrij ongestoord kan ontwikkelen. Sarcoïden lijken op het eerste gezicht op wratten (zie ook rubriek wratten ). Doch in tegenstelling dan bij wratten, verdwijnen sarcoïden niet spontaan en is de behandeling heel wat ingrijpender.
Een sarcoïd kan zeer groot worden of er ontstaan meerdere sarcoïden op ongemakkelijke plaatsen en dit alles zorgt er voor dat het paard er heel wat last kan van ondervinden.
Voorkomen
Een sarcoïd de meest voorkomende huidtumor bij paarden. Sarcoïden komen bij alle paardenrassen voor. Toch zouden de Arabieren, de Quarter horse en de Appaloosa vaker door sarcoïd getroffen worden.
De aandoening is niet leeftijdsgebonden maar het komt vaker voor bij paarden tussen de 2 en 6 jaar.
Sarcoïden kunnen zich ontwikkelen op verschillende plaatsen op het lichaam. Op plaatsen waar de huid dun is, weinig behaard is en waar het paard gemakkelijk gaat zweten zoals aan de liezen, in de oksels, op de oogleden en de oren, treffen wij ze nog frequenter aan.
Symptomen
Er zijn verschillende soorten sarcoïden. Naargelang de uiterlijke kenmerken gaat men ze onderverdelen.
1. Occult sarcöid
De occult sarcoïd is een grijze, kringvormige, platte kale plek. Een klein kleurverschil in de haarkleur en dichtheid van de vacht zijn soms de enige verandering. De occult sarcoïd komt het meest voor op het hoofd, oksels, binnenkant dijbeen en de lies.
2. Verruceuze sarcoïd
De Verruceuze sarcoïd is een grijze wratachtige of schilferende plek. Deze sarcoïd heeft dus een onregelmatig droog en verhoornd oppervlak. Soms voelt
men in het midden van de plek een klein vast bultje. 
Het lijkt op een bloemkooltje dat de ene keer vlak kan zij en de andere keer net op een steeltje staat.Indien
er een ontsteking is, ziet men een rauw en rood weefsel.
De Verruceuze sarcoïd kan zowel klein zijn als meer uitgebreid en hierdoor grote stukken huid bedekken. Ze komen het meest voor op het hoofd, de lies, de schacht en de oksels.
3. Nodulaire sarcoïden
Nodulaire sarcoïden zijn kleine vast voelende bultjes of knobbeltjes. Het knobbeltje of bultje kan je heen en weer bewegen en het heeft dus geen hechting aan het onderliggende
weefsel.
Ze komen voor onder de huid van de oogleden, de oksels, de binnenkant van de dij en de lies.
Op deze plaatsen kunnen de nodulaire sarcoïden als geïsoleerd knobbeltje voorkomen maar soms kunnen er op het paard wel honderden te vinden zijn.
Typisch voor deze soort sarcoïd is dat ze vlug kunnen ontsteken, ze gaan bloeden en zien er dan ook niet zo fraai uit.
4. Fibroplastische sarcoïden
Fibroplastische sarcoïden zijn vlezige plekken. De huid is verdikt en gaat meestal heel snel bloeden.
Fibroplastische sarcoïden kunnen wel tot 25 cm groot worden en zijn voorzien van een heel arsenaal bloedvaten. Als deze gaan bloeden zien ze er vaak uit als een nat bloedend oppervlak. Ze komen op bijna alle plekken van de huid voor maar het vaakst treft men ze aan op plaatsen waar de huid beschadigd is of bij beenwonden. Fibroplastische sarcoïden kunnen zich ook heel snel ontwikkelen vanuit een mildere sarcoïde-vorm.
5. Gemengde sarcoïden
Zoals de benaming het zelf zegt, zijn gemengde sarcoïden een combinatie van twee of meerdere andere bovengenoemde soorten sarcoïden. Het vaakst treft men ze aan op het hoofd,
de oksels en de lies maar ze kunnen echter overal voorkomen.
6. Maligne of kwaadaardige sarcoïden
Uiteraard is dit de meest agressieve vorm. Het in dehuid gevormd weefsel gaat zich heel snel uitbreiden en verspreiden in het lichaam via de lymfevaten. Op het ganse lichaam ontstaan knobbels die kunnen openspringen en waar pus uit komt. Gelukkig komen ze zelden voor. Kwaadaardige sarcoïden komen het meest voor op de elleboog en het hoofd.
Diagnose
De dierenarts kan reeds door de uitwendige symptomen, de aard van het weefsel, de groeisnelheid en de plaats van de tumor bepalen of het om een sarcoïd gaat.
Om echter een exacte diagnose te stellen, kan men een biopt (het wegnemen van een stukje weefsel) van de tumor nemen. Dierenartsen gaan niet vaak over tot deze handeling uit vrees
dat de sarcoïd hierdoor zal verergeren of harder gaan groeien.
Behandeling
Omdat iedere soort sarcoïde een verschillende aanpak vereist, gebruikt men verschillende behandelingsmethoden. Belangrijk hierbij is dat men de behandeling snel opstart en samen met de dierenarts de meest adequate en efficiënte therapie kiest, aangepast aan de soort sarcoïd en aan het paard.
Heeft men niet de juiste behandelingsmethode dan komt de sarcoïd in een nog agressievere vorm terug.
De keuze van de behandelingsmethode hangt dus af van, het type, de grootte, de locatie en van het aantal sarcoiden. Vaak worden verschillende behandelingen gecombineerd om het beste resultaat te krijgen. Men kan dus terecht zeggen dat sarcoïden moeilijk te behandelen zijn.
De meest voorkomende behandelingen
1. Chirurgisch verwijderen
Het chirurgisch verwijderen, heeft het meest kans op slagen bij kleine sarcoïden en bij nodulaire sarcoïden die los in de huid zitten. De gehele tumor wordt verwijderd. Het operatief verwijderen van de tumor is ook noodzakelijk wanneer het gaat over een grote sarcoïd. De kans op hervallen is echter groot.
2. Laserbehandeling
Deze behandelingsmethode heeft meer succes op slagen maar is duur.
3. Bestraling.
Bestraling levert de beste resultaten, maar is erg duur en niet makkelijk toe te passen. Daarom wordt deze methode meestal gebruikt bij heel moeilijke gebieden (zoals vlak bij een oog).
4. Cryochirurgie (bevriezen)
Bij cryochirurgie gaat men de sarcoïd met vloeibare stikstof bevriezen. Door de lage temperatuur (min 196 graden) gaan de tumorcellen afsterven.
Het voordeel van cryochirurgie is dat enkel de tumorcellen kunnen behandeld worden zonder dat daarbij het omliggend weefsel wordt aangetast. Ook deze methode werkt alleen bij kleine, niet diep in de huid liggende sarcoïden. De kans op recidive is hier ook hoog.
5. BCG-injecties
Het toedienen van Bacilus Calmette Guérin injecties in en rondom de tumor lijkt doeltreffend bij nodulaire en fibroplastische sarcoïden rond de ogen, maar is minder effectief
op andere plaatsen. Deze behandeling is een immuuntherapie. BCG is een verzwakte stam van de bacterie Mycobacterium Bovis en wordt ook gebruikt als enting tegen tuberculose. Door de bacterie
in de tumor te brengen, wil men het afweersysteem stimuleren om de bacterie in de sarcoïd aan te vallen en zo uiteindelijk ook de tumor zelf te doen verdwijnen.
Een nadeel van deze behandeling is dat er een sterke zwelling optreedt rond de injectieplaats waarbij de circulatie verstoord wordt en zodoende weefsel kan afsterven. Het inspuiten met BCG-injecties is dus niet aan te raden voor sarcoïd op de benen.
6. Chemotherapie
Het inspuiten van de sarcoïd met cisplatine, een celgroeiremmer, die men gebruikt in de chemotherapie ter behandeling van kanker, geeft eveneens goede resultaten. Cisplatine remt dus de groei van de tumor af. Het probleem hierbij is dat het niet zo evident is om aan deze medicatie te komen en dat enkel sarcoïden van maximum 5 cm groot er kunnen worden mee aangepakt..
7. Autovaccins
Uit een biopt van de sarcoïd wordt een vaccin gemaakt. Door het paard hiermee in te spuiten tracht men de afweer van het dier te stimuleren. De resultaten zijn niet altijd gunstig.
8. Plaatselijke cytotoxische therapie
De sarcoïd wordt ingesmeerd met een speciaal voor het paard gemaakte zalf, AW-LUDES of de Liverpool Sarcoïd cream. Deze zalf is samengesteld uit zwaar metaalzouten en celgroei-remmers. De zalf wordt, onder leiding van Prof. D. Knottenbelt, vervaardigd aan de universiteit van Liverpool.
Gezien de zalf enkel mag aangebracht worden door een dierenarts is een samenwerking met de universiteit van Liverpool en de behandelende dierenarts een must. Vele paarden in Groot-Brittannië werden
reeds met succes behandeld.
Een andere mildere zalf is 5-fluoro-uracil.
9. Homeopathische en natuurlijke medicijnen
Het is moeilijk om hierover iets te vermelden. Het is wel af te raden om producten zoals AloëVera of Tea Tree olie te gebruiken omdat ze de celgroei en aldus ook de tumor zouden stimuleren.
Prognose
De prognose van een sarcoïd is niet altijd gunstig. Vaak komen de sarcoïden na de behandeling terug. Er is één voordeel dat sarcoïden niet vaak uitzaaien.
Raadpleeg zeker een dierenarts indien sarcoïden zich ontwikkelen.
© Copyright 1001tips.be 2006-2023 - Disclaimer - Gebruiksvoorwaarden en privacybeleid
Contact: info[at]1001tips.be
XHTML-strict en CSS gevalideerd
